Ja... wij geven het toe... wij hebben jullie eventjes verwaarloosd en een weekje overgeslagen. Uiteraard excuses genoeg... Voornaamste reden is toch wel de Olympische Spelen die het ritme aardig verstoort. Dat in combinatie met heerlijk weer, sollicitatiebrieven schrijven, slapeloze nachten door een wakkere Mikx maakte het de afgelopen week "onmogelijk"  een blog te schrijven. ;-)

Eigenlijk zou het nu dus een mooi gelegenheid zijn voor... het drieluik "emigreren = emogreren". 

Maar ja... Michael zittend met een biertje en de laptop onder handbereik... ondertussen kijkend naar footy op TV... Mikx die de kamer op z'n kop zet met dozen en kussens... Jorien die haar internationale belminuten opmaakt... Dat zijn nou niet de ingrediënten voor een filosofisch en reflecterend stukje proza... ;-) Daarbij komen Opa en Oma Staats binnenkort op bezoek, dus tot die tijd laten wij die emoties even links en rechts liggen.  

Nee... het is nu tijd om een mijlpaal te vieren: wij zijn hier alweer een maand !! 

 

Ambteraarrrr... toegift!

Ook de afgelopen week hebben wij weer mogen genieten van het uitzicht tussen kastje en muur. In dit geval ging het om de (soort van) kinderbijslag. Beter bekend als Family Tax Benefits... jaja... Mikx gaat eindelijke centjes "verdienen". Voor ons wel te verstaan. ;-)

In dit geval was het Jorien die eerst door Michael naar het kastje (lees CentreLink) werd gestuurd, alwaar zij door een ambtenaresse met iPad richting muur werd verwezen. En gezamenlijk werden wij weer naar een kastje gestuurd (lees een PC, red).

Zoals wij al een paar keer hadden aangegeven had dat geen zin, want dat hadden wij al geprobeerd en de PC had ons verteld dat wij ons moesten melden bij de balie (lees muur, red.).

Uiteindelijk was daar een uiterst behulpzame ambtenaar met een Bianchi Lotto Jumbo achtergrond op z'n beeldscherm die alles voor ons wist te regelen. Het bleek dat hij een Nederlandse vriendin had en een voorliefde voor Italiaanse fietsen met NL'se wielrenners. Wellicht was dat de reden dat hij ons voor zo'n beetje alles in de systemen heeft aangemeld. Hulde voor deze man... En het hielp ook wel dat Jorien verder alle paperassen, die we al verzameld hebben, bij zich had. :-)

En over BIG BROTHER gesproken... hij kon ons ook uitgebreid vertellen wanneer Jorien zich allemaal in Australië heeft gemeld ('03-'04, '07, '13 en '16). Oftewel... de Ozzie systemen zijn dik in orde!

 

Living the Life

Wij zijn natuurlijk nog lang niet gesetteld, maar wij hebben wel een mooie blik gekregen van hoe het leven er in en om Adelaide uit kan zien. En wederom mogen wij daar de Bloempjes voor bedanken. Die namen ons afgelopen zondag mee voor een bezoek aan Kuitpo Forest. Klik hier voor een sfeerimpressie van de omgeving. En voor de zekerheid nog even hun website: www.highwaytothesun.com

Na een mooie rit door Mount Lofty over asfalt en gravel werden de campingstoelen in het bos neergezet rond een mooi vuurhaardje. Drankjes, hapjes en... worstjes in de aanslag en roosteren maar boven een knapperend vuurtje... die worstjes dan hè!

Doe daar nog een heerlijke middag- en avondzon, voorbij springende kangoeroe's, marshmallows en hoog oplaaiend vuur bij... en het plaatje is compleet! Mikx vond het fantastisch, ondanks zijn vuurangst... en... eerlijk is eerlijk... wij ook! Mede mogelijk gemaakt door goed gezelschap dus! En dat allemaal op onze trouwdag, maar dat geheel terzijde! :-)

 

 

Nu Mikx dus van zijn angst voor vuur af is is kunnen wij verder... Verder met hem van de angst afhelpen voor spinnen (in alle soorten en maten) en van de allerlei-beestjes-waar-hij-niet-op-zich-te-wachten-fobie. Wij kunnen daar overigens prima tegen natuurlijk.... dat wil zeggen... nog wel... want het slangen en spinnen seizoen is nog niet geopend.

Verder overleven wij hier de winter. En dat valt echt niet mee. Dat is behoorlijk afzien. Zo zijn er dagen met 22 graden en de volgende dag heb je zo ineens een dag met 11 graden te pakken. Jahaaa... barre tijden hier in de winter... ;-)

Jorien start volgende week als vrijwilliger bij Naasa, een ouderen zorgorganisatie speciaal voor Nederlandse ouderen. De ouderen vallen weer terug naar hun roots en hun moedertaal naarmate ze op leeftijd zijn. Het is een huis met 87 bedden en omliggende woningen waar mensen op zichzelf wonen. Ze gaat vooral langs eenzame ouderen die graag met een Nederlands chickie willen praten. Maar ook boodschappen doen met deze "orange oldies" in het grootste shoppingcentrum van Adelaide (Marion). 

Via Facebook zijn inmiddels wat linkjes gelegd met diverse Nederlandse vrouwen. Vorige week ging Jorien op de koffie bij 1 van de dames. Dat waren ineens 4 dames en een heer bij elkaar die allemaal volleerd emigrant zijn en dus al sinds jaren ' 50 of later naar Australië verhuisd zijn. Op z'n Nederlands lekker direct verhalen uitwisselen onder het genot van heel veel lekker eten waaronder erwtensoep met rookworst. Jorien heeft dit nog nooit gegeten in Nederland, dus dat is het volkomen logisch om dit in Australië te nuttigen. :-)

 

Dreaming the dream

Kan trouwens best dat wij ondertussen ook een beetje aan het doorslaan zijn, want wij zijn serieus aan het overwegen een stuk land te kopen en een huis te laten bouwen. Vrij 'normaal' hier. Dat speelt nu al een paar weken. Zoals al eerder gezegd, in een vorig blog, is dat mede ingegeven door het feit dat wij een contract voor een half jaar huren hebben moeten tekenen. En niet een jaar zoals van tevoren afgesproken.

Nu zijn de huizen die wij zien zijn vaak "ietwat" te groot (ja, echt...) of "iets" boven budget (met name de huizen met een view, red.). En dan hebben wij het niet eens over het punt dat je binnenin het liefst alles eruit sloopt, want ze houden hier van aparte kamers voor alle functies. En ja... dan bedoelen we ook echt alle functies. Bedenk ze maar, ze zitten erin... ;-) Nee... Eurostyle huizen zijn zo slecht nog niet...

Wij zijn nu al wel een stuk wijzer geworden over hoe het proces van land kopen en bouwen allemaal werkt hier, maar er is nog wel wat meer uit te zoeken. Wat kost een fundering op een helling van 10 meter? Hoeveel verdiepingen mag je bouwen? Hoeveel procent van het land mag je bebouwen? Ligt het huis in een bosbrand risico gebied? etc...etc...

Voordeel is dat het Jorien weer wat te doen geeft. :-) Mogelijk dat wij hier in een volgend blog verder op in gaan, want ook dat is weer smullen... Voor nu even wachten op het oordeel van de bank over onze maximale lening. Ook niet geheel onbelangrijk dachten wij. Maar ehh... dromen mag ondertussen toch wel?

 

 

Mikx in de mix

Tot slot onze lieve zoon... Hij spreekt al een aardig woordje Engels. Een kleine selectie van uitspraken:

* Very hungry caterpillar - uitgesproken als... Ferrie hungerige kanterpillen

* Good job! That's correct! - uitgesproken als... Koed job that's corrapt"

* Good morning Miss Ford - uitgesproken als... tja... zoals het hoort eigenlijk

En het legendarische "Australia", zoals alleen Australiërs dat kunnen uitspreken.

We love it!

 

Tot snel!

 

Comments powered by CComment