Afdrukken
Categorie: Daily Adelaide

Tja... de keuze is lastig... of een update over ons toekomstige paleisje... of een verhaal over de ups & downs van het afgelopen jaar... Hummm... 

... maar aangezien wij  nog altijd Hollanders zijn hebben wij besloten het poldermodel te hanteren... over allebei dus een beetje... soort van! :-)

 

 

Huis en haard

En laten wij maar beginnen met het huis... Zoals al een paar keer eerder gemeld gebruiken wij in de wintermaanden vooral een haard als warmtebron voor onze doortocht huurwoning. En dan alleen voor de woonkamer. Daar is onlangs een verwarmd vloerkleed bijgekomen. Maar het helpt allemaal niet echt om het woongenot te vergroten. Jorien heeft inmiddels een kou trauma ontwikkeld. Vandaar dat wij een tijdje geleden al hebben besloten op zoek te gaan naar een koopwoning...

Dat was ook niet echt een succes gezien ons wensen en eisen: het verschil tussen onze Nederlandse en de Aussie norm bleek te groot.

Dussss... wat doe je dan?... juist... je koopt een stuk land en gaat zelf wat bouwen... Krijg je tenminste wel exact wat je wilt! Toch? Uhhhhh... hummmmm... ja dat klopt als je een dikke vette portemonnee (of zes creditcards) hebt. Dan is alles mogelijk, maar betaal je voor een huis wel minimaal $ 3.500 per m2. De enige optie die overblijft is dan in zee te gaan met een projectbouwer... En daar begint wederom een "mooi" avontuur voor ons, en dus een leuk verhaal voor jullie...

In een volgend blog wel te verstaan... :-) Als alles mee zit gaan de bouwplannen volgende week naar de gemeente. En zodra die plannen zijn ingediend plaatsen wij een nieuw blog!

 

Terug naar de belangrijkste vraag van vandaag: hoe gaat het nu eigenlijk met de Staats family Down Under? 

 

Why oh why?

Het leek zo'n goed idee... verhuizen naar Australië... genieten van het klimaat, de leefstijl, de mensen, de cultuur en het avontuur... 

Maarrrr.... nee... nee... niks 'maar'! Het is echt wel genieten hier en dat komt vooral door, juist 'm, het klimaat, het multiculturele en de leefstijl.

De mensen en de cultuur zijn weer een verhaal apart. Dat is nog steeds wennen... als het ooit al gaat wennen. Dan hebben we het vooral over de 'gezelligheid' die we missen. Uiteraard gezelligheid van familie, vrienden en buren.

Het is even een zoektocht om te achterhalen wat het nu exact is dat Nederland 'gezellig' is. Nou... een eerste verklaring: in Nederland heb je overal een bar... of je nou in de tennisclub, sportschool of buurthuis bent; overal is er wel een bar om 'gezellig' na te borrelen. Hier is dat eigenlijk alleen bij het Footy veld (doordeweeks en weekend), het zakelijk district (doordeweeks) en een de 'hotels' (= café) waar je een biertje voor "weinig" kan nuttigen.

En dan hebben we het over Adelaide: een stad met 1,5 miljoen inwoners. Feitelijk dus gewoon een dorp. Rare gasten die Zuid-Australiërs! :-)

Het is dan ook geen verrassing dat een overstap vanuit een vertrouwde omgeving naar een omgeving waar je alles opnieuw moet opbouwen vele (onvermijdelijke) hoogte- en dieptepunten kent.

Voor Mikx & Michael scheelt het dat zij meteen in een soort "flow" werden gezet. Ieder dag naar school of werk met vijf dagen in de week veelal dezelfde dingen en een soort van vast programma.

Dat schakelt een stuk lekkerder dan dat je iedere dag in een koud huisje zit op jacht naar een baan, opdrachten, sociale contacten. Yep... wij hebben het over de dame in Huize Staats... de heren hebben het met haar te doen, maar het moet gezegd: ze slaat zich er dapper doorheen.

Sterker nog... terwijl het project "huis" nog loopt heeft ze ook maar meteen besloten een cursus PT (Personal Trainer) te doen. Dat moet ergens eind oktober zijn afgerond en dan hoopt ze een paar centjes te gaan verdienen. Haar kennende gaan dan ook de marketing klussen binnen stromen, dus dubbel feest. :-)

En alsof dat niet genoeg is heeft de EcoNerd onlangs een docu gezien: What The Health ! Die "mocht" Michael ook verplicht kijken en is er ook wat druk uitgeoefend op overige familieleden en vrienden om te gaan kijken. De film is inderdaad schrikken en Jorien verdiept zich nu in de "Vegan" cultuur. En drie keer raden wie daar van mee mogen gaan genieten? :-) Juist... M&M ! Niet dat het heel erg is, maar wij Ozzie Staatsen hebben wel het recht afgedwongen op (af en toe) vlees! Gelukkig kunnen wij Mikx nog wijsmaken dat falafel echt wel een soort van vlees is.

 


En over Mikx gesproken... die gaat best goed. Na een beetje wennen de eerste maanden heeft hij de draad goed opgepakt. Hij mocht onlangs zelfs op gesprek bij het schoolhoofd! ;-) Niet dat dat een hoogtepunt was voor hem, maar wij konden er wel smakelijk om lachen... 

Watskeburt? Twee jongetjes uit Mikx zijn klas, Ben & Bom (what's in a name?) waren aan het vechten. Mikx stond erbij te kijken en riep heel hard: DANCE FIGHT !! Had er alles mee te maken dat wij in het weekend daarvoor Despicable Me 3 hadden gezien. De juf hoorde schijnbaar alleen FIGHT en aangezien het een vreedzame school is mocht Mikx zich melden bij de principal. Dat vond Mikx heel spannend, maar de voornaamste mededeling was: "niet meer doen jongen". Uiteraard lagen wij in een deuk, maar toen Jorien het probeerde uit te leggen aan de juf leek die de humor er niet van in te zien. Hebben wij uiteindelijk Mikx toch maar helpen herinneren aan die ene zin van de Joost Van De Vondel school: "Stop, Hou op !". Maar dan in het Engels natuurlijk... :-)

Mikx wil op dit moment graag in Australië blijven, omdat het hier meestal lekker warm is, het heel "groot" is en je daardoor lekker veel buiten kan spelen. In de bossen of op het strand, in het zwembad of in de zee... Een maand of wat geleden wilde hij overigens wel terug naar Nederland, want "hij moest zoveel leren op school dat ie er moe van werd". Of wanneer in Nederland familie, vrienden of buren bij elkaar zitten vanwege verjaardag, kerstmis of een BBQ bijeenkomst dan wil ie dat iedereen hier komt. Hierbij de uitnodiging. :-) Voel je niet verplicht, maar ook papa en mama zouden dat best gezellig vinden!

 

En over papa gesproken... Michael zijn eerste jaar als ambtenaar zit erop en sinds juli is hij 'weg' gepromoveerd naar een functie van technisch adviseur voor een team dat werkt aan 'de digitale overheid'. Feitelijk deed hij die rol er al bij sinds oktober, maar nu hoeft hij zich niet meer bezig te houden met de operatie als teamleider zijnde. En dat gaat ongetwijfeld weer nieuwe kansen opleveren. Tenzij de verkiezingen in maart roet in het eten gaat gooien, maar die kans lijkt klein.

Ook voor Michael was het even wennen de eerste maanden... Vooral veel verbazing op werk over processen en mensen, maar ook veel gelachen en best veel bereikt met het team in korte tijd. Die waardering wordt ook uitgesproken en een goede reputatie is heel wat waard in de "ons-kent-ons" cultuur in de zakenwereld van Adelaide. Hij realiseert zich dat hij heel veel mazzel heeft gehad met deze kans, maar door deze met beide handen aan te grijpen is er toch iets van financiële zekerheid. En dat is toch 1 van de paar dingen die je nodig hebt om een avontuur als dit leuk te houden.

En daar waar het Michael allemaal lijkt aan te waaien moet Jo ouderwets buffelen. En wij zullen er geen doekjes om winden: dat is niet altijd even makkelijk. De vrijheid die zij heeft om een eigen business op te zetten klinkt heerlijk, maar om dat te doen in een andere taal, in een soort van dorp (want dat is Adelaide feitelijk) met andere zakelijke normen & waarden, waar je er alleen tussen komt als je een netwerk hebt of werkervaring hebt willen ze je vertrouwen, en de omgangsvormen (indirect, beleefheid) is op z'n zachtst gezegd aardig pittig. 

Onderstaand plaatje heeft Jorien inmiddels uit het hoofd geleerd:

 

Daar waar Mikx en Michael dus redelijk stabiele weken beleven is het voor Jo dus een stuk grilliger. En net als je denkt dat alle puzzelstukjes in elkaar lijken te vallen, blijkt er toch weer eentje van de tafel te donderen. 

En dat komt in vele vormen: een bouwer die moeilijk doet over ramen, een koud huis, triest nieuws uit Nederland, leuk nieuws uit Nederland, feestje in Polen waar we niet bij zijn, examenstress, een 3D tekenprogramma dat niet doet wat je wilt, etc. etc...  

Jorien heeft toch zeker bijna 2 keer op het vliegveld gestaan wapperend met een enkeltje Nederland in de ene hand en de echtscheidingspapieren in de andere hand. Maar omdat Michael & Mikx die papieren weigeren te tekenen blijft ze toch maar. En het helpt als dan de zon weer achter de wolken vandaan komt (letterlijk en figuurlijk)!

Tot zover weer voor vandaag... hopelijk volgende week het langverwachte stukje proza over ons toekomstige huis! Hieronder alvast een voorproefje...