Afdrukken
Categorie: Daily Adelaide

Het idee was natuurlijk om pas weer wat te 'bloggen' als er een schop in de grond zou gaan... Nou wij hebben een verrassing... dat is nog NIET gebeurd. Nee... in plaats van het weghalen van een hek is Michael de afgelopen twee dagen druk geweest met het maaien van het gras/onkruid op ons verlaten stukje land. Een week of wat geleden kregen wij namelijk een brief van de gemeente in de brievenbus die ons vriendelijk doch dringend verzocht te gaan maaien aangezien het bosbrand seizoen aanstaande is (1 december, red.). Het gras is nu net zo lang als Mikx en het is de bedoeling dat het maximaal 10cm is. :-) De boete voor het niet bijhouden van je land varieert overigens tussen de $315 en $5,000, dus leek het ons wel een goed plan een berm maaier ter hand te nemen.

Zo gezegd zo gedaan...

 

   

 

Ondertussen wachten wij dus nog op goedkeuring van de lokale brandweer voor het bouwen van ons huis en de plek van de watertanks (3 meter verder dan officieel mag). Ziet er dus naar uit dat de bouwer pas na de 'Christmas Break / zomervakantie' aan de slag kan. Jammer voor 'hunnie', maar financieel (vermoedelijk) beter voor ons. :-)

Aangezien de planning van het nieuwe huis dus nog onduidelijk is, wij medio februari ons huurhuis uitmoeten en de huisbaas geen halfjaar contract wil... zoeken wij dus een tijdelijk kasteel ergens in de Adelaide driehoek: Strand - CBD - School. Wij presenteren u onze oplossing...

 

 

 

Ons luchtkasteel: de AirOpus Camper Trailer !

Drie weken geleden was het dan zover: wij konden ons nieuwe huis op wielen ophalen in Melbourne (1.600km heen-en-weer). Vooraf leek het een briljant plan. Op donderdag eerst 500km naar de Grampians (Halls Gap) rijden en op vrijdag 300km naar Melbourne en ook weer 300km terug naar Halls Gap. Zondag dan weer relaxt 500km terug naar huis. Het leek inderdaad een geniaal plan, maar de echtscheidingspapieren lagen de maandag erna wel klaar om getekend te worden door ons alle drie... Yep, zelfs Mikx was er klaar mee... Hoe dat kon gebeuren? Leest u maar mee...

De heenrit was probleemloos. Na een uurtje of zes waren wij op de plaats van bestemming: Halls Gap Lakeside Tourist Park. Gerund door (voormalig) Nederlanders, dus met Nederlandse muziek in de douches. :-) Snel onze Quechua uitgeklapt, eten en chillen. Tot zover 'no worries'. 

En de 'worries' begonnen ook nog niet zozeer op de rit naar Melbourne... ook al stond er heel veel wind de hele dag en was het onwijs druk in en rond de stad... nee de 'worries' begonnen toen we weg wilden rijden vanaf de Opus Camper fabriek. 

We werden trouwens bij aankomst hartelijk ontvangen en kregen uitgebreid uitleg over het gebruik van de camper. Leuke gasten, super vriendelijk en behulpzaam. Mag ook wel voor die prijs! :-) Maarrrrr... over prijs gesproken... Op het moment dat wij de camper wilde koppelen vroeg 1 van de monteurs: 'Zeg... heb je wel 'break-assist' in de auto?'.

Wij: Uhhhh... nee... dat zit toch op de camper trailer?

Hij: Ja, maar hier in Australië heb je ook een knop nodig IN de auto waarmee je de camper trailer kunt afremmen. Als je die niet hebt mag je wel de weg op, maar vervalt de verzekering.

Wij: Oh...ohhhhh.... en nu?

Hij: Tja... je kan naar een dealer rijden of naar een Autobarn... of wij kunnen een bluetooth apparaatje installeren voor slechts $650,-. Dan hoef je niets aan je auto te doen, want dit werkt gewoon met een app op de telefoon...

Wij: Momentje... Wij bellen wel ff met onze Mitsubishi dealer

Wij: Hallo Mitsubishi? Zeg... weten jullie nog toen wij de trekhaak en dakdragers hebben laten installeren?

Mitsu dude: Ehhh... Staats zegt u? Oh ja... ja dat weten we nog... waarmee kan ik u van dienst zijn?

Wij: Nou... weten jullie ook nog dat wij toen hebben gevraagd of dat de PHEV ook een camper trailer zou kunnen trekken?

Mitsu dude: Ja... dat klopt... en dat kan ie tot zo'n 1.500kg.

Wij: Juist... en waarom hebben jullie ons dan toen niet verteld dat een electric break in de auto verplicht is?

Mitsu dude: Ehhh... tja... foutje (bedankt)...

Wij: Blij dat we dat hebben opgehelderd, maar wat gaat zo'n knop installeren ons kosten?

Mitsu dude: $700,-...

Wij: Ok... dank je wel... wij gaan er over nadenken...

Wij (tegen Opus dude): Ok... zet dat kastje er maar op...

Opus dude: Prima... duurt ongeveer een uurtje...

Een uur later en $650 lichter konden wij dan eindelijk op weg terug naar Halls Gap. De eerste kilometers was het even wennen om te rijden met zo'n sleurhut, maar de wegligging van zowel de PHEV als AirOpus was prima. Door de ellenlange file in de stad, de harde tegenwind onderweg, pittige heuvels en de brullende airco bleek het verbruik van onze normaal zo zuinige PHEV opeens rap naar een slurpende 1l op 6km te gaan. En met een tank van 45l gaat het bereik dan opeens naar max 270km. Oeps... 

Dan stap je dus in en zegt tie dat je nog 270km te rijden hebt. Alleen het idee al dat je over 200km weer eruit moet. En wellicht nog een leuk verschil: het is niet zoals Europa dat je om de haverklap een tankstation tegenkomt. Nu is route Melbourne - Adelaide wel wat toeristischer dus meer tankstations.

Maar goed... 'ieder nadeel hebt z'n voordeel': je moet toch iedere twee uur stoppen, dus kun je meteen tanken EN de benzine is hier meestal niet al te duur. :-) 

Enfin... rond een uur of half 8 waren we weer terug in de Grampians na zo'n beetje een hele dag in de auto te hebben gezeten. We hadden nog een half uur de tijd tot dat het donker werd om de huidige tent in te klappen en de vouwwagen uit te klappen: de lontjes waren al wat korter geworden zeg maar... 

Uiteraard trok onze Orange Lady aardig wat bekijks...

 

  

 

Het opzetten ging inderdaad vrij vlot, maar ons luchtkasteel kregen wij niet volledig opgepompt. Sterker nog... de volgende ochtend en avond moesten we bijpompen. En op zondagochtend zakte de tent langzaam in. Nu moesten we toch al weg, maar dat kon niet de bedoeling zijn... Zeker niet voor die prijs. ;-)

Inmiddels denken we het euvel gevonden te hebben, maar om daar zeker van te zijn moeten we nog een weekendje weg om te 'testen'. Hè bah! Echt? Ja... echt... heel vervelend, maar iemand moet het doen... :-D Komt allemaal goed...

We waren er op de zaterdag dus niet heel blij mee, maar wij ze lekker gaan lopen door de Grampians langs twee watervallen. Hele mooie tocht. Dus toch een beetje kunnen ontspannen. Hier komen we zeker nog een keer terug.

Van dat ontspannen gevoel was zondagavond helaas niets meer over. Er stond zondagochtend een vervelende harde wind, wederom veel heuvels te bedwingen en de airco moest vol aan waardoor onze PHEV, zoals eerder gezegd, wederom veranderde van een groen knuffelbeest naar een slurpend benzinemonster. Een ook al ligt de combinatie als een huis op de weg, we zijn toch benieuwd naar het verbruik in minder lastige situaties.

Na een uur of 7 waren wij weer thuis en waren de lontjes op. Toch iets teveel kilometers en TV in te korte tijd... ;-)

Uiteindeljk heeft iedereen zijn versie van de echtscheidingspapieren toch maar weer opgeborgen en hopen wij op betere tijden met de AirOpus. Want hoe je het ook went of keert: het blijft een mooie bak!  

 

  

 

Personal Trainert

Zoals in de vorige editie al gemeld is Jorien inmiddels officieel gecertificeerd als Personal Trainer. Hier is dat fulltime business als je wilt, mensen geven er gerust 80 euro per week aan uit. Nee, gierige Hollanders vind je daar niet tussen. ;) Vanaf begin januari gaat zij de gym Goodlife in het CBD onveilig maken: mensen fitter en gezonder maken en zo een netwerk opbouwen voor de marketing activiteiten. Ze kijkt er enorm naar uit, want voor haar begint het integreren dan ook pas echt. Tot nu toe was het een Nederlands leven in een Oz verpakking. Tot januari wordt ze wekelijks zelf onder handen genomen door een collega PT (tegen vergoeding van een snack) en doet ze mee aan een 8 weekse challenge met bijbehorende maaltijdplan: Fitter, Faster & Stronger. Wij mannen hebben al moeten lijden van de transitie naar meer plantaardig leven, want dat is het gezondst volgens haar en daar is Mikx niet altijd mee eens. Alhoewel hij nu wel smeekt naar een smoothie banaan, spinazie en chiazaad, maar wel met minimaal drie bananen mammie! Enfin... met die Challenge zijn er allerlei nieuwe menu's op tafel gekomen. Sommige gerechten tot vreugde van iedereen en soms vraagt ze zichzelf af waarom ze in vredesnaam een citroen kurkuma smoothie naar binnen werkt op de vroege ochtend. 'Ja, alles voor het resultaat, maar wel wat Goodlife erbij hè'. Dus top 10's zijn gemaakt, er is wat gepoldert en vanaf nu is (vrijwel) alles lekker wat op tafel verschijnt.

 

 

Mikx

En tot slot onze lieve en ondeugende zoon. Die is onlangs van Sardientje naar Zalm gepromoveerd. In Nederland zou ie al tien keer hebben mogen afzwemmen voor A, B en C, maar hier in Australië moeten ze een heel programma van visjes afronden. Dat is weer es wat anders dan de schubjes van de SRO zeg maar. Hij was er natuurlijk wel supertrots op en wij vermoeden dat ie nog een vis of vijf is verwijderd van wedstrijdzwemmen. 

Op school mag hij inmiddels af en toe oefenen in een main stream (lees gewone, red.) klas. In januari is het dan eindelijk zover... na anderhalf jaar is ie geïntegreerd in Azie en dat is ook heel leuk en fijn: de lunchverzoeken veranderen bijv. van brood naar rijst. Maar goed... integreren in Australië lijkt ons ook leuk: na vele 'Aziatische besties' die continu terug gaan naar hun land omdat studie visa van de pappa of mamma na 1, 2 of 3 jaar is verlopen, mag ie nu eindelijk integreren in het echte Australia en hopelijk wat langere termijn vriendjes maken die wél na schooltijd aan speelafspraakjes doen. Meerendeel van zijn huidige klas worden gebracht en gehaald met de schoolbus. Dus speelafspraakjes maken met ouders is dan wat uitdagender.

 

    

 

Hij loopt wel iets achter op z'n klasgenootjes qua woordenschat, maar zowel op school als thuis proberen wij dat bij te lopen. Papa en mama proberen iedere keer nieuwe spelletjes uit zodat hij woorden en cijfers onthoud. En dat gaat best goed... En Mikx die praat thuis net als de Turkse en Marokkaanse mensen in NL: gemixt. 'Die caterpillar die kan z'n breathe lang inhouden onder water'. Thuis spreken we gewoon Nederlands onderling, o wee als we 's avonds in het Engels een verhaaltje voorlezen. Oef! Dat mag niet van meneer. Taal is toch wel een belangrijk 'dingetje'.

Nog een week of vier en dan is het alweer zomervakantie. Wij kunnen niet wachten, want dan staan er weer genoeg leuke dingen op het programma: family time beebie !

Tot snel... Mocht je nog meer mooie plaatjes willen zien klik dan hier!