Tot op heden hebben wij ons REDELIJK trouw gehouden aan de opdracht geen blogjes te plaatsen totdat er een schop in de grond gaat voor ons nieuwe huis. En dat is aardig gelukt, maar toch niet helemaal. Er is wel wat te melden over het huisproject, maar dat komt aan het einde wel even voorbij... ;-)

We zijn inmiddels alweer bijna drie maanden verder en kunnen niet echt zeggen dat er helemaal niets is gebeurd. Nee... de afgelopen maanden waren een gevalletje..

FAMILY AFFAIR

Begin December arriveerden de Baron & Barones in Adelaide, gevolgd door de Dijkgraven medio Januari. Met z'n zevenen hebben we een mooie week vakantie in en om Perth gevierd, maar daarover straks meer...

De Baron & Barones zijn inmiddels alweer een paar weken thuis en afgelopen woensdag hebben wij de Dijkgraven uitgezwaaid op Adelaide Airport. Daarmee hebben wij dus een fikse hoeveelheid family time afgesloten. Dit is altijd weer even een pittig schakelmoment, maar we duiken vast gauw weer in het 'normale ritme'. 

Nu zullen je je vast afvragen wat we al die tijd allemaal hebben beleefd... Zo ja, lees gerust het verhaal dat nu volgt... Zo nee (en meer visueel ingesteld)? Neem dan een kijkje op de foto pagina. ;-)

Ga er maar even lekker voor zitten... daar gaan we!

Baron & Barones

Sinterklaas kwam dit jaar ietwat verlaat aan in Adelaide in de vorm van Opa & Oma Staats (a.k.a. Baron & Barones). De zak (nee, niet opa dus) was goed gevuld met Hollandsche lekkernijen en tal van cadeaus. Dan is het altijd weer de vraag waar Mikx het meest blij mee is: opie en omie over de vloer of een zooi nieuw plastic. Laten wij het antwoord maar vast verklappen: het eerste getuige het mega-verdriet na het afscheid op het vliegveld. Niet alleen bij Mikx overigens... ;-)

Maar laten wij het lekker luchtig houden...  

Nadat de Staatsen waren geacclimatiseerd hebben wij hen met de camper trailer gedropt op een camping aan de kust. Mikx zijn schoolvakantie was inmiddels ook begonnen, dus die heeft ook daar zijn tijd doorgebracht. Flink wat vriendjes gemaakt uiteraard. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoor, maar dat hoort nu eenmaal bij het opgroei proces. ;-) Hij zit nog steeds in de fase dat hij alles gelooft wat andere kinderen hem vertellen, dus dat levert soms wat praatsessies op.

Zo was er een kindje dat vertelde dat als kindjes alleen thuis waren er ALTIJD een inbreker zou komen die de kindjes dood zou maken. Lekker dan... daar moesten opa, oma, papa en mama toch even alle zeilen bijzetten op didactisch en emotioneel en vlak. Daarnaast werd er zo nu en dan ook heen-en-weer gescheld. Wij hebben Mikx uitgelegd dat hij dan niet meer terug moeten schelden, maar dat hij moet zeggen: "I hope your mama and daddy are proud of you". Dat leek een briljant plan... totdat hij dat laatst zei tegen een jongetje op de OSHC die helaas geen mama meer had. Oeps... Maar goed... dat kon Mikx ook niet weten en het zijn inmiddels elkaars beste vriendjes. Maar goed... we dwalen af...

Na dat weekje kamperen aan de kust zijn wij met zijn allen naar de Grampians gegaan om de Kerstdagen te vieren. De ambtenaren onder ons moesten toch verplicht vrij nemen tussen Kerst en Oud & Nieuw. En het scheelde ook dat Jorien nog geen huur hoefde te betalen als startende PT.

Op de Hollandsche camping aangekomen beleefden we een behoorlijke cultuurschok. De laatste keer dat we er namelijk waren zat het vol Ozzies, maar nu... nu was vrijwel de hele camping bezet door Aziaten en slechts een handvol verdwaalde Ozzies en Dutchies! Achteraf logisch omdat de meeste Australiers Kerst met de familie rondom huis doorbrengen. De sfeer was er niet minder om. Er werd stevig en lekker gekookt en de muziek kwam van alle kanten.

Vanuit de Grampians zijn wij, via huis en een paar mooie plekjes, doorgereden naar Streaky Bay om daar Oud & Nieuw te vieren. De vuurwerkshow daar was supergaaf. Mooie is dat ze in Australië dus altijd een kinder vuurwerkshow houden rond een uur of tien 's avonds en dan om 12 uur de "echte". Alhoewel... "echte"? Nee... de kindershow van Streaky Bay was een stuk spectaculairder dan die van 12 uur. Een waardige afsluiting dus van 2017!

DE volgende dag hebben wij Opa, Oma en Mikx uitgezwaaid voor hun trip door de Nullarbor naar Perth. Een kleine 2,500km, waarvan zo'n 1,500km door niemandsland. Jorien & Michael dus een kleine 800km terug naar Adelaide in de huurauto... bye bye Outlander!

Opa, Oma & Mikx hebben dus flinke kilometers gemaakt door de Outback en schitterende ervaringen opgedaan. Wij zijn enorm jaloers op het feit dat zij de langste rechte weg ter wereld (150km) hebben gereden, hebben gekampeerd bij roadhouses met hoogstens 2 of 3 lotgenoten, schitterende uitzichten hebben gezien en met veel mensen praatjes hebben gemaakt. Voor de details verwijzen wij graag naar henzelf. Het is teveel om allemaal op te noemen hier... :-) 

Perth (Fremantle)

Na een week of twee bereikten zij het einddoel: Perth (Woodman Point om precies te zijn). Daar vlogen Jorien & Michael ook naartoe op een vrijdag. En... op zaterdag op de voet gevolgd door De Dijkgraven!! Jawel, Marjan & Johannes waren afgereisd naar Perth om de omgekeerde route met de camper te gaan doen. Wederom een geniaal en briljant uitgevoerd plan al zeggen we het (allemaal) zelf!

We hebben een mooie week doorgebracht in en om de camping. Het weer werkte niet helemaal mee, maar goed... 20 uur regen (resten van een cycloon, red.) aan één stuk door moet je ook meegemaakt hebben! Hoogtepunten waren naast de familie hereniging, Rottnest Island op de fiets, Little Creatures Brewery, Fremantle en uiteraard Perth zelf.

Aan al die gezelligheid kwam een weekje later een eind toen De Dijkgraven de reis terug naar Adelaide begonnen in de camper en de rest van het zooitje het vliegtuig terug naar Zuid Australië nam.

Daar konden de Staatsen nog twee weekjes genieten van al het moois dat Adelaide te bieden heeft. Zeker omdat Mikx in de laatste week van hun vakantie alweer naar school mocht. Ze kregen ook nog een hittegolf mee en een heuse NL BBQ in stijl met zwembad bij de andere Dijkgraven. ;-)

Nog even voor de insiders de eindstand van "kolonisten"... NED - AUS : 4-1. Die namen ze dus mooi in de koffers mee naar huis. ;-)

Dijkgraven

Ondertussen genoten de Dijkgraven van de reis en mooie uitstapjes links en rechts. Jammer dat het weer niet helemaal meewerkte, maar tegen de tijd dat ze in de buurt van Adelaide aankwamen konden ze zich op gaan maken voor een hittegolfje. Ook zij hebben het nodige beleefd en gezien onderweg. Wij hebben prachtige verhalen en foto's gezien en willen nu die trip ook wel eens gaan maken. Maar ja... 3,000km heen EN 3,000km terug... daar denken wij nog even over na.

De laatste week hebben de Dijkgraven ook van allerlei moois in en om Adelaide bekeken. Zelfs plekken die wij nog niet eens hebben bezocht! Maar ja... er is ook zoveel moois te zien hier.

Uiteindelijk kwam er dus de afgelopen week een einde aan al het familiebezoek. Toch wel een zwart gat om eerlijk te zijn. Ook al moet je rekening houden met het bezoek (en vice versa) en gaan alle 'normale' patronen de mist in... de nadelen wegen bij lange na niet op tegen de voordelen van het feit dat er familie over de vloer is!

Johannes, Lia, Marjan en Rob super bedankt dat jullie er waren. Dank voor de support, avonturen, verhalen, gesprekken, knuffels, afwassen, boodschappen, wijntjes, biertjes, fish 'n chips, (vega)burgers, schoonmaken, kadootjes, etc. etc.. Moeten we snel nog een keer doen. ;-)

Tot slot

Ondertussen is er in NL ook van alles gebeurd en zijn er binnen de gezamenlijke families (Ja Fles, jullie meegerekend!) drie kleine wondertjes bijgekomen. Het liefst waren wij daar dichterbij geweest (letterlijk) dan nu het geval is, maar wij hopen ergens dit jaar de afstand te overbruggen en de wondertjes van dichtbij te aanschouwen.

Overigens... over overbruggen gesproken...  zoals eerder gezegd was ons idee om in de camper trailer de tijd te overbruggen tussen einde huurperiode en oplevering van ons nieuwe huis. Dat briljante idee is inmiddels gesneuveld, omdat wij de huurperiode een half jaar hebben kunnen verlengen tot medio Augustus. Op het moment dat wij dat besloten hadden leek het erop dat wij in Juli onze intrek konden nemen in onze 'riante' villa. Inmiddels bleek deze week dat het eerste idee toch weer van de plank gehaald kan worden. Het ziet ernaar uit dat het huis in September opgeleverd zal gaan worden: toch nog in de winter de camper trailer in! Yeuh... :-)

Niet dat er al sprake is van enige vorderingen, maar als het goed is gaat de gemeente deze maand alles goedkeuren en kan de bouw starten.... Zeggen "ze".

Wij wachten het gelaten af en houden jullie op de hoogte! Volgende keer meer over Mikx in z'n main stream klas, Jorien's ups en downs als PT en Michael in het woud van ambtenaren. En misschien... heel misschien... iets over dat stuk land waar een huis op moet komen.

Mooi weekend allemaal!