Zoals gezegd zouden we weer gaan bloggen als de eerste schop de grond in zou gaan voor ons nieuwe huisje...

Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover...

Ruim een jaar nadat wij het land hebben gekocht en bijna een jaar nadat wij een bouwcontract hebben getekend ging er deze week een heuse graafmachine aan de slag! Voor welgeteld een uur of twee. Aldus onze toekomstige buuf... :-)

Maar vooruit... ook dat rekenen wij goed. Vanaf nu gaan wij starten met een tweewekelijks blog met daarin iedere keer twee onderwerpen: het bouwproces en het "gewone leven" in en om Adelaide.

Jullie denken natuurlijk dat dat puur toeval is, maar nee hoor...2x2 bekt gewoon lekker.... Kan dus overigens best maandelijks worden, maar dat geheel terzijde... Veel leesplezier!

Het gras is altijd groener...

...aan de andere kant van de vallei. Dat dachten wij zo'n anderhalf jaar geleden toen wij hadden bedacht dat een huis kopen waarschijnlijk een beter investering was dan blijven huren. Dat was vooral de mening van Michael, omdat Jorien liever niet de flexibiliteit wilde opgeven die bij huren past. In die tijd namelijk nog geen idee hoe het allemaal zou bevallen en dan wil je niet aan een huis vast zitten. Op zich geen gekke gedachte, maar nadat wij onze eerste 'voorzichtige' stappen op de Ozzie huizenmarkt hadden gezegd hebben wij die gedachte laten varen. Feitelijk doe je hier niet mee als je geen twee of drie huizen hebt die je verhuurd. Property is hot! Net als de zomer zeg maar... 

Wij begonnen met het bekijken van bestaande huizen, maar kwamen er al snel achter dat wij behoorlijk verziekt zijn door onze Europese standaarden. Met ieder huis was er wel iets mis: enkel glas, te groot, te oud, te groot, te ver weg van de bewoonde wereld, te groot, slecht geïsoleerd, te groot, slechte indeling, te groot, te dicht op de buren, te gr... enfin... je begrijpt het wel. Ondertussen had onze eco-nerd-op-pumps (aka Jorien) besloten dat wij richting formaat tiny huis moesten. Tiny huis met Tall kerels... jaja... hoe had je dat bedacht? Nou... kijk maar naar deze tekening. Jorien had dus het ideale huis getekend. En de mannen waren onder de indruk.

Dat betekende twee dingen: op zoek naar een stuk land en op zoek naar een aannemer! Daar hebben wij al eerder het één en ander over geschreven en waar het op neer kwam is dat het bouwen van een eigen ontwerp al gauw 2 á 3 keer duurder kan uitpakken dan in zee gaan met een projectaannemer. Nu wij wat verder zijn in het proces vragen wij ons af of dat echt zo is, maar daarover in een toekomstig blog meer. :-)

Uiteindelijk hebben wij de schets van Jorien naast de ontwerpen van verschillende projectaannemers gelegd en wij vonden een 90% match bij Sarah Homes: De Drysdale! Over het proces met deze bouwer gaan wij ieder twee weken iets vertellen, want tot op heden vallen wij van de ene verbazing in de andere... En wij gokken erop dat dat doorgaat tot aan de oplevering. Daar kunnen zij overigens nog geen inschatting van geven... snif... Wij gokken op beging November overigens.

Tijdens de zoektocht naar een huis zijn wij ook op jacht gegaan naar een stuk land en gevonden: hemelsbreed zo'n 250 meter van ons huidige huurhuis, maar aan de andere kant van de vallei en niet aan de drukke weg waar wij nu wonen.

Helaas kon het niet veel kleiner dan een halve hectare met een half bos. Wij hadden ook niet zoveel keus, want wij ons zogenaamde tiny huis is iets groter geworden dan gepland. Met meer land lijkt het dan hopelijk wat kleiner... :-)

Over twee weken meer over de eerste ontmoeting met de aannemer en start van het proces.

Nu over naar...

Family update

Mikx wordt ondertussen meer en meer een echte Ozzie. Het accent is er al naar en de Nederlandse zinnen gaan langzaam aan ook in de Engelse constructie. Uiteraard heeft mijnheer weer het nodige meegemaakt de afgelopen maanden. Strandbezoekjes, uitgenodigd op een verjaardagsfeest, schoolkamp en... zij eigen verjaardag. Hoogtepunt was dan ook vandaag waarbij wij voor het eerst in Mikx z'n verjaardagreeks het feest (betaald) hebben uitbesteed. Voorheen was daar altijd wel een opa of oma aanwezig onder de bezielende leiding van oma Simone, maar het was iets goedkoper om een feestje te houden in de LAYGO (lego) Shop dan om Simone & Co in te vliegen. :-)

Ook wel eens lekker om H E L E M A A L niets te hoeven doen en de twaalf kinderen lekker anderhalf uur over te dragen aan die leuke leidster die ze lekker liet bouwen (lego toren), racen (racewagen bouwen en kijken hoe snel ie is), raden (hoeveel blokjes in de pot), volpropte met snoep en drinken en tot slot: de verjaardagskaart en zingen. Inderdaad ja, de taart is hier Down Under pas aan het einde van het feest! En cadeaus uitpakken doe je gewoon thuis... Zoals gezegd... rare gasten die Ozzies! Mikx is in ieder geval grandioos verwend vandaag en eerder al door de Nederlandse presentjes en kaarten! Dank daarvoor.

Jorien is ondertussen druk bezig de volgende stap in haar PT bestaan te zetten. Inderdaad ja... ze is het alweer een beetje zat aan het worden. Er komt immers weer regelmaat in, dus is de uitdaging wel weer weg. Over ruim een week gaat ze dan ook helemaal alleen naar Melbourne om een hybride trainer te worden! Zoals het een eco-nerd-op-gympies betaamd natuurlijk... Hybride betekent meer persoonlijke aandacht, gefocust op levensstijl, snelle resultaten voor herstel van blessures, en... ook niet geheel onbelangrijk... meer geld in het laatje. :-)

Uiteraard gaat dat gepaard met de nodige stress en tijdgebrek, want voordat ze afreist moet ze ook nog ff 180 video's over botten, spieren en hun bewegingen bekijken. De mannen veren (af en toe) mee met de bijbehorende stressaanvallen. Hahahahaha... en worden de mannen aan allerlei bewegingstesten onderworpen. [ehhh...dat lachen ging de mannen een stuk beter af] 

Michael blijft ondertussen lekker bezig als ambtenaar en zal binnenkort te horen krijgen of zijn contract wederom wordt verlengd. Altijd weer een spannend moment in het jaar natuurlijk... Voor de rest mocht hij weer eens zijn DJ kwaliteiten uit de kast halen voor een optreden tijdens Koningsdag bij de DutchSA. Dat smaakte wel naar mee, dus die draad wordt langzaam aan ook opgepakt. Altijd handig meerdere bronnen van inkomsten. :-)

Eerder deze maand is Michael trouwens mee geweest met het tweedaagse schoolkamp van Mikx. Dat was weer geniaal met iets van 90 kids in de leeftijd van 7 t/m 9 die alle kanten op stuiterden. Het was goed georganiseerd en alle kinderen zijn heel gebleven. :-)

Wat wel opviel is dat de kinderen toch meer beschermd worden behandeld dan Michael eerst dacht. Mikx had ergens geen zin in een spelletje en zei dat ie naar de WC moest. De juf zei dat dat goed was, maar Michael greep in en zei dat ie gewoon mee moest doen ook al vond ie het niet leuk: het was immers een spelletje in teamverband. En dat ie niet plassen als excuus moest gebruiken. Daar stond de juf van te kijken en even later tijdens de lunch heeft Michael bijgepraat met de juf.

Zij laten kinderen dus hun gaan gaan als ze iets niet willen. Hummm... nog maar een keer uitgelegd dat dat bij Mikx niet werkt en dat ie best wat strenger aangepakt mag worden. Wij zijn benieuwd of dat ze dat ook gaan doen. Vooralsnog gaat hij best goed op school, dus het lijkt erop...

Goed... dat was het wel weer voor deze zondagavond... Over twee weken zijn wij weer terug!

Hartelijke Herfstgroeten uit Adelaide!